Noce bez gwiazd.

Dla T.  ♥

 

I znowu nie mam dokąd pójść, i znowu jestem całkiem sama.
Zupełnie obcy jest mi dom i znów nikogo przy mnie nie ma.
Lecz noc przygarnie mnie. *

 O

czym

myślałaś,

kiedy

twoja

krew

się zatrzymała? 

- Uwielbiam twoje oczy.

- Hermiona - ostrzegł.

- Wiem.

- Chyba jednak nie. 

Kłamstwa błyszczały jak brylanty, może dlatego oboje tak je lubili?

- Kochasz ją.

- A ty jego.

- Ale jakoś ci to nie przeszkadza, kiedy bezceremonialnie pozbawiasz mnie bielizny.

Jęknął.

I zrobił to jeszcze raz. Bo wszystko traciło znaczenie, kiedy czuł cierpki smak jej ust - nigdy nie pomalowanych.

- Jak się czujesz, Draco?

- Głupie pytanie, doktorku. - Ściągnął niewidzialnego paprocha z garnituru. Miał długie palce pianisty.

- Miałeś mi mówić po imieniu.

- Wybacz, Harry - westchnął. Niemal teatralnie. - Ja cie nie czuję. W tym problem.

- Pieprzenie. Jesteś wrakiem, więc czujesz się źle. Dlatego cię z tego wyciągniemy.

- To dopiero druga wizyta.

- I nie ostatnia - zapewnił. - Kawy? - Skinął głową.

- Masz ciastka?

- Myślisz, że dałoby się tutaj wytrzymać gdyby nie zapas słodyczy?

- Tak? - powiedział pewnie, trzymając białą filiżankę. Nie słodził, odkąd  t o  się stało. Hermiona zawsze piła gorzką. Smak był podobny, kiedy zabierała go w górę. Daleko za rzeczywistością.

Gdy wszyscy inni idą spać,
 Gdy całe miasto śpi
Spotykam się w marzeniach z nim...

Dlaczego

postanowiłaś

zatrzymać

oddech?

- I co z tym zrobimy? 

- Z czym? 

Machnęła ręką

- Z nami. 

- Nie ma nas, Hermiona.

Łzy wypalały jej oczy, jak rozżarzone węglę, ale nie pozwoliła mu ich zobaczyć. Nigdy.

- To boli. - Szloch unosił się w powietrzu.

- To prawda. Jest Draco i Astoria oraz Hermiona i Ron. Koniec historii. "My" nie istniejemy.

 - Coś się zmieniło?

- Mamy lato?

- Coś jeszcze?

- Dzisiaj mijają cztery miesiące.

- I?

- Nic.

- Więc w czym problem?

- We wszystkim. Absolutnie wszystkim.

Pusto tak,
Tylko ja,
Daleki,
Lecz trzyma mnie w ramionach.
Gdy zniknie z oczu, to zamykam je
I już mnie znalazł.

Jak

to

jest

kiedy

twoje 

serce

nie chce

żyć

razem z 

tobą?

 - Ronald w końcu się ze mną rozwiedzie.

- Nie rozwiedzie. Dlatego nazywa się Wesley. - Był uparty, ale... Zawsze istniało jakieś ale, prawda?

- Draco...

- Po prostu pozwól mi cię pocałować, dobrze? 

O zgodę nie pytał już od dawna.

- Co u żony, Draco?

- Przytyła. A u twojej, doktorku? - Zmarszczył brwi i poprawił się szybko. - Harry.

- Wczoraj oświadczyła mi, że ja też będę tatą. 

- Gratulacje. - Szczere, ale bez uśmiechu. Zużywał za dużo wspomnień.

- Dziękuje. - Harry promieniał jak lampki na choince. - A ty? Ile jeszcze musisz czekać? 

- Jeszcze dwa miesiące i zobaczę moją córkę. - Była jedynym powodem do względnej radości, bo szczęście już nie nadejdzie w całości. Nie ma prawa.

- Jak dacie jej na imię?

- Hermiona.

- Dlaczego? 

- Bo Astoria nadal myśli, że była tylko moją najlepszą przyjaciółką. 

- Masz szczęście, że obowiązuje mnie tajemnica lekarska. 

- Cholerne.

Nocny deszcz pokropił chodnik srebrem,
Światła lamp lśnią w rzece jak diamenty.
Wszystkie drzewa obsypał ktoś gwiazdami,
W tym świecie tylko ja i on na zawsze i na wieki.

Nie 

mogłaś

kochać

mnie

mniej?  

- Każesz mi wybierać pomiędzy żoną, a najlepszą przyjaciółką? 

- Nie jestem twoją przyjaciółką - syknęła. 

- Nie. Nie jesteś. Ty.. to... - Jak to jest, że słowa, kiedy są najbardziej potrzebne zaczynają bawić się w chowanego? - Jesteś moim powietrzem, dobrze? Nie umiem tego inaczej nazwać, ale gdyby... Gdybym miał wybierać między tysiącem lat bez ciebie, a jednym pocałunkiem i ostatnim oddechem, to bez wahania postawiłbym na ciebie. Nie wiem czy takiej definicji mojej miłości do ciebie potrzebujesz, ale do cholery, Hermiona! 

- Skoro mnie kochasz, skoro ja cię kocham...

- Hermiona. Nie. To złe. Mamy rodziny, a twój mąż...

- ...mnie nie kocha. 

- Ale to mój najlepszy przyjaciel.

- Więc co?

 Cisza może ogłuszyć?

- Zachowałeś się jak dorosły, nie ma w tym nic złego.

- Pieprząc swoją najlepszą przyjaciółkę, z której mężem również się przyjaźnie, mając żonę, zachowałem się jak dorosły? - Czekoladowe ciastka pochłaniał na potęgę. Jak ona, kiedy się złościła.

- Podjąłeś decyzje. Wyznałeś prawdę. Nie masz o co się obwiniać.

- Zabiła się przeze mnie. - Głos mu drżał.

- Nie. Zabiła się dlatego, że nie potrafiła poradzić sobie z rzeczywistością.

- Więc to ona jest winna?

- Z pewnością nikt jej nie zmuszał.

- Chora logika.

- Jestem psychiatrą, czego się spodziewałeś? - I ta absurdalna radość na jego twarzy. 

Szczęście. Jaki ma smak?

Dobrze wiem, że to mój własny świat,
Że rozmawiam z samą sobą a nie z nim.
Gdyby on mnie chociaż dostrzec chciał,
Mogłabym jego światem być.

Jak

mam 

oddychać,

kiedy ty...

Kiedy
ciebie

nie ma

obok

mnie?

 - Ona jest w ciąży.

- Nie rób mi tego.

- Będę miał dziecko.

- Nie możesz.

- Czas przestać...

- Zabijasz mnie. - Gdyby zrozumiał wcześniej.

- Musimy przestać zachowywać się jak egoistyczne świnie.

- Draco.

- To koniec. - Tylko sztylet w serce. Nic wielkiego.

- Draco!

- Kocham cię, Hermiona. Ale swoją żonę również. Wybrałem. Musisz to zrozumieć.

- Nie będziesz szczęśliwy beze mnie.

- Nie można mieć wszystkiego, najdroższa.

 - Długo jeszcze będzie boleć?

- To nie zależy ode mnie.

- A od kogo? 

- Zgadnij. 

- Wole nie.

- Draco, nie wiem czy w jakimkolwiek stopniu cię to ucieszy, ale Ginny chciałaby zaprosić ciebie z Astoriąi małą, na obiad. 

- To ona wie, że się u ciebie leczę? - zdziwił się.

- Żartujesz? Jesteś moim ulubionym pacjentem. 

- Nie wiem, czy to powód do radości. 

- Dajże spokój, ona jest w szóstym miesiącu ciąży. Odmówisz ciężarnej?

Kiedy noc się kończy,
On znika,
W nurcie brudnej rzeki.
Bez niego
Znów czuję się samotna.
A drzewa są obdarte z gwiazd.

Życie

może być

życiem, 

bez 

ciebie?

- Kocham cię, ale to nic nie zmienia.

- Życie bez ciebie nie jest życiem.

- Nie pozwól, żeby to cię zniszczyło.

- Żegnaj, Draco Na zawsze.

- Zawsze? - nagle wydał się przerażony.

- Nie tęskni zbyt mocno.

- Hermiona...

Jej kolej, żeby odjeść. 

N a  z a w s z e. 

Z a w s z e. 

Z a w s z e.

Z a w s z...

Z a w s...

Z a w...

Z a...

- Dzisiaj mija rok, Harry. 

- Tak, wiem. Mam kalendarz. - Irytująco machał ołówkiem. - Jak się czujesz z tym, że nie ma jej już tyle czasu? 

Bez jej miłości, oddechu, oczu, serca, dotyku, głosu?

- Jakbym powinien zrobić to samo, żeby znowu ją pocałować. 

- Błagam, powiedz, że nie masz myśli samobójczych. 

- Mam. - Coś drgnęło na jego twarzy. Przerażony jęk doktora, wywołał niemal, że uśmiech. 

- Draco, mam tylko nadzieje... A właściwie wręcz ci karzę...

- Spokojnie. Jestem silniejszy niż ona była kiedykolwiek. 

- Cieszę się, że to słyszę. 

- Poza tym, twoje życie byłoby beze mnie nudne i biedne. 

Ale ta ciemna myśl, wciąż się skrada, prawda? 

_________________________________

 Witam i się kłaniam. Jak życie? Szkoła Was jeszcze nie zabiła? Gotowi na maturę lub inny ważny egzamin? Bo ja znam kogoś, kto absolutnie nie jest. (Taki żart, Tysiakowe.)
Odkurzam kotleta sprzed 2 lat. Nie pamiętam, w każdym razie mini była pisana w ogóle w innym fandomie, ale jakoś tak... Mam do niej sentyment. I jest. Nie przestraszcie się. I tak, wiem, że kanonu to jest tam tyle co na Saharze śniegu, ale tak mi jakoś Draco i Hermiona do tego pasują no. xd
*To podkreślone to ta piosenka. 
Miłego tygodnia, nie dajcie się pożreć innym ludziom.